4 Nisan 2013 Perşembe

26.hafta nasıl geçiyor?



Evet, 26.haftayı da bitirdik.
(şu anda 28.haftayım ancak yazı iki hafta önce yazılmış, üşengeç, unutkan BEN tarafından yayımlanamamıştır)
Karnı hayli büyük, keyfi ise yerinde bir hamileyim ben. Beni görenler yarın doğuracağımı düşünüyorlar. Ama daha 3 ayım var. Hamilelik başlangıcına göre tamtamına 15 kilo almış durumdayım. Bu durumdan gurur duymuyorum ama bende böyle oluyor. Aşırı yiyen, içen biri değilim ama alıyorum. Şu günlerdeki en sıcak gelişme de biraz bu konuyla ilgili. Yapılan şeker yüklemesi sonucu gebelik şekeri çıktı. Bende yarattığı etkiler olurmuş. En çok halsizlik üzerinde durdu. Ama daha önemlisi bebeğin yağlanmasına, hızlı gelişmesine sebep oluyormuş. Eğer önlem alınmazsa örneğin 5 kilo bir çocuk dünyaya geliyor ama içi kof, yani organları, kemikleri, kasları yeterince gelişmemiş. İşte bu haliyle ürküttü beni. 

Hayatımda ilk kez diyetisyene gittim. Şimdi bir yemek programım var. Henüz 3. Gün, yavaş yavaş alışıyorum. Kolay bir şey değilmiş gerçekten. Öğlen yemek yerken, akşam evde ne olduğunu düşünmek gerekiyor misal. Ya da öğlen ne yiyorsan, akşam ona göre bir şey pişirtmek. 3. Gün itibariyle sevdim diyebilirim. Henüz 100% uygulayamadım. Ama sevdim. Yani ne yiyeceğini bilmek, saatini bilmek falan iyi hissettirdi bana. Tabi kilo vermeye uğraşmadığımdan dolu bir programım var. Şeker yok, un yok. Ama ekmek var. Hem de benim gibi sadece kahvaltıda ekmek tüketen biri için hayli fazla. İlginç bir şekilde şeker ihtiyacı da hissetmiyorum. Şimdilik tatlı, pasta, börek aşermiyorum. Bakalım bu şekilde şekeri olayını ve kilo alımını kontrol altına alabilecek miyiz?
Bir sırt ağrım var, yaklaşık 1 aydır diyebilirim. Hayli şiddetli. Doktora gittim, kısa bir tedavi aldım. Birkaç gün rahat ettim ancak şimdi yine sıkıntılıyım. Bakalım ilerleyen günlerde başka sıkıntılar olacak mı. Karnım benimle eş zamanlı hamilelik yaşayanlara göre hayli büyük. +15 kilo da var üzerimde. Haliyle iyice bozuldu dengem.

Ve kuzumuz…O da büyüyor. Kaç gr, kaç kilo bilmiyorum gerçekten. Niyeyse bizim doktor kontrolünde sormak aklıma gelmiyor. Doktor da kendiliğinden söylemiyor. Ama artık büyüdü tabi. Kendini hissettiriyor. Sık sık dürtüyor annesini. Tam 2 hafta önce hissettim ilk pıtını. Bir haftasonu Ela, Mehmet ve ben koltukta otururken. Çok güzel bir andı. Sanki “ben de buradayım” dedi. Hoş geldin Pıtırcık. Dört gözle bekliyoruz seni. Yatağını, dolabını ablan çoktan devretti sana. Odan hazır bile. Kıyafetlerini de yavaş yavaş hazırlayacağız. Herşey yavaş yavaş, içimize sine sine olacak. Sonra ablan okula başladı. Çok harika gitti nazar değmesin bu hafta. Anneanne ve özellikle dedenin müthiş performansı ile güzel bir alışma dönemi geçiriyoruz.

Bazen karnımı okşuyorum fark etmeden. Geçenlerde Ela gördü. “Anne, kardeşimi mi seviyorsun? dedi. Biraz tedirgin oldum sorudan açıkçası. “Yoo, karnım kaşındı” dedim.  “Ay dur bir sarılayım Ona” dedi. Karnıma sarıldı Ela. Çok tatlıydı minik abla. Ah kuzum, bakalım neler olacak kardeşi geldikten sonra.