11 Mayıs 2014 Pazar

Anneler günü ve yine aynı can sıkıntısı

Yine bir anneler günü. Tüm hafta gözün gördüğü, kulağın işittiği her yerde bir anneler günü çılgınlığı ya da daha doğrusu hoyratlığı. Sanki bu ülkede hiç annesi olmayan çocuk, çocuğu olmayan anne yokmuş gibi. Oysa bu basit tüketim pompalamasının şanslı olup da çocuğu, annesi yanında olanlara hiç faydası yok. Çünkü onlar için birbirlerinin varlığını hissettikleri her an özel, bunun farkında olduğumuz her an bir kutlama. Çocuğu yanında uyanan her anne için, bu sabah da diğerleri gibi sevinçli bir bayram sabahı.

Son bir hafta içinde bir tane daha mutfak aleti, kolye ya da "annenize sevginizi göstermenin en güzel yolu" olarak işaret edilen herşeyden daha fazla satabilmek uğruna burkulan kalpler ve sessizce yaşlanan gözler için çok üzgünüm. Tüm yaşananlar için kendi adıma özür dilerim.

Anneler günü için dileğim, hiçbir çocuğun annesiz, hiçbir annenin de çocuksuz kalmaması. 

Ülkem içinse dileğim; sevincimizi, mutluluğumuzu, farklı hissedenlerin de olabileceği bilinciyle; zerafet, içtenlik ve sadelikle kutladığımız günleri görebilmek...