15 Ağustos 2016 Pazartesi

kavuşma öncesi

işte bugün o gün güzel prenses;
içimden çıkıp kollarımın arasına, koynuma gireceksin,
kokumu alıp, kokunu bırakacaksın
yeniden bir olacağız...

evden çıkmamıza birkaç saat kala biraz heyecanlı, biraz endişeli ama herşeyden öte çok hevesliyim bebeğim. Yanaklarını çok özledim, o sıcak, yumuşak yanaklar. Allah inşallah kısmet etsin sağ salim ablanlara ve babana kavuşmayı.

Güzel kuzum; ben sana bir hamilelik günlüğü yazamadım. Ela için bir küçük defter tutmuştum. Alya için bu blogta birkaç yazı var ama senin için çok az yazabildim. Bu sefer ilk 3 ay fiziksel olarak baya yıpranmış hissettim; sonrasında da akşamları uyanık durmaya dayanamamak ve yoğun iş temposu derken yazamadım kuzum. Ne olur kusura bakma. Bunu inşallah değiştireceğim ama birbirimize kavuşacağımız bugün; halimi kısaca ileteyim sana.

Bugün 38.haftanın tam dolduğu gün. 38 + 0 diyorlar buna gebelik terminolojisinde. Bugün itibariyle tam 20 kilo almış durumdayım. 79 kiloyum :) Baya korkutucu bir durum aslında ama içimde zerre endişe yok bu konuya dair. Benim stilim bu çok kilo alırım, küçük çocuk doğururum, 6 ay - 1 sene içinde de fabrika ayarlarına dönerim. İnşallah bu sefer de böyle olur. Son iki ayı zor geçirdik kuzum. Çok aşağıya indin, kasıklarımdaki baskı zamanla ağrıya döndü, biraz konforsuz bir dönemdi. Son ay ise iyiden iyiye sıkıntıdaydık. Yatmaya çalışmak, reflü yüzünden yatamamak, uzun oturmaya çalışıp dinlenmek derken geçti günler. Bir de göğsümün altında ayağınla mı dizinle mi dirseğinle mi yapıyorsun bilmiyorum, ittire ittire canımı müthiş acıttığın bir yer var. orası olmasa sanki herşey rahatlayacak. Neyse kuzum maksadım şikayet etmek değil de, kayda geçsin istediğimden yazmak istedim. Seninle gelen herşey başımızın tacı. dert edilecek büyük bir şey değil.

Evet kuzum şimdi yavaştan hareketleniyoruz. Sen sakın tedirgin olma. Öğleden sonra kollarımdasın. Herşey herşey güzel olsun....